در رد نظریه ی انسان...

اوتو کورکتِ گوشی برای من هیچ وقت فرج نبوده. از اینکه یک جمله ی معنادار و بسیار مثبت رو تبدیل کنه به بی معنی ترین فحشی که میتونی به کسی بدی بگیر، تا این اواخر که معلوم نیست کجای هوش مصنوعی اش چپوندن که اگر مثلن طرف اشتباهی عالی رو زد فالی، اصن به روی خودت نیار که شاید بدبخت اشتباه کرده، فالی رو بذار پیش فرضت و هروقت زد عالی خودت عوضش کن به فالی! بذار زجر اشتباه سهوی ای که کرده رو تا روزها بکشه بعد تصمیم بگیر که اوکی همون عالی درسته! هوش اتو کورکتِ گوشی مصنوعی نیست، به واقع تصنعیه! مثل تازه به دوران رسیده هایی که فکر میکنند اگر خوب بگردن و توی رسم الخط زندگی تو، اشتباهاتتو پیدا کنند، میتونن تمام کج فهمی ها و کج رفتن های خودشون و جبران کنند...انگار که میزان خوب بودن یا نبودن آدم ها خلاصه شده تو میزان بد و بدتر نبودنشون. که زندگی بشه عرصه ی رقابت سنگینی برای مچ گیری و فریاد اورکا اورکای مذبوحی که فقط دنبال نیمه ی خالی لیوان زندگی فردیِ بشره.  تاکید میکنم فردی چون دنبال اشتباهات جمعی بودن البته که سازندگی میاره به همون اندازه که دنبال اشتباهات فردی بودن نتیجه اش تخریبه و تخریب... 

روز محشر، آدمی رو حتمن یه تعداد ازین بشر دوپای مچگیر دوره کردن و بازخواست میکنند، و الا که کی بهتر ازین جماعت میتونه همه رو جهنمی کنه و خلاص؟ 

 

به سیریوس، اصلن همینکه تو همش خوبی آدما رو میبینی باعث رد نظریه ی انسان بودن تو میشه! تو چجور پدیده ای هستی؟

آدم های بی هندزفیری!...